Dronten

De SP-fractie in Dronten heeft vragen gesteld aan het college over de risico's voor de gezondheid door de plaatsing van hoge windmolens dichtbij woningen. 

Het college gaf aan te weten van de toenemende zorg hierover, maar dat zij zich (moeten) houden aan de normen zoals die in Nederland gebruikt worden. Wel gaat de gemeente continue het geluid op de locaties monitoren, voor en na de plaatsing van deze windmolens. 

Volgens de SP is dit niet voldoende. Als de molens er al staan, worden deze dan weggehaald als het geluid schadelijk blijkt te zijn?  Beter zou zijn om meetgegevens op te vragen bij gemeenten waar al hoge windmolens actief zijn. " Voorkomen is beter dan genezen".   

Andere landen in Europa hebben nieuw onderzoek gedaan naar de geluidsproductie van windmolens, omdat vooral het laagfrequent (infrasoon) geluid waarschijnlijk ziekmakend is. Nederland loopt hopeloos achter in haar normering omtrent deze en andere materie.  

In Zwitserland en Zuid-Duitsland heeft men de volgende norm afstand windmolen tot bewoning vastgesteld: 10 keer de tiphoogte. Volgens deze berekening is een veilige afstand voor een windmolen met een tiphoogte van 200 meter dan 2 km afstand tussen de windmolens en woningen.
Denemarken heeft in afwachting van de onderzoeksresultaten de bouw van nieuwe windmolens geheel stilgelegd.  

Er loopt nog een onderzoek bij de Wereld Gezondheid Organisatie (WHO) naar de gevaren voor onze gezondheid door het infrasoon geluid van windmolens. 

Volgens de SP kan onze gemeente ook iets doen: in de ruimtelijke ordening wordt duidelijk aangegeven dat de gemeente MOET voorkomen dat er door een bouwwerk of project gevaren dreigen voor de gezondheid en het welbevinden (woongenot) van haar inwoners. Op deze grond kan de gemeente nadere eisen formuleren aan de bouwvergunning voor deze windmolens. Wij vinden het niet juist dat het college zich verschuilt achter de opdracht vanuit het Rijks inpassingplan en de huidige Nederlandse normering.  

Een oud gezegde luidt: " Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald ". 

Frans Rietveld