Dronten

Tijdens een telefoongesprek met een van onze leden vertelde zij dat haar de toegang was geweigerd bij een horecaonderneming in het dorp om reden dat ze een hond bij zich had.

Zij had uitvoerig uitgelegd dat dit niet zomaar een hond was maar een hulphond, waarbij ze van zichzelf en haar hond een legitimatiebewijs liet zien. Hulphonden worden overigens niet zomaar toegewezen, dat gebeurt op grond van een medische indicatie. Al met al een reden om alsnog baasje en hond toe te laten zou je zeggen. Dus niet. Ze werd de toegang geweigerd en mocht alleen terug komen zonder hond. Wel heel vervelend. Dat kopje koffie met vriendin moest dus in een andere café genuttigd worden.

Daar over nadenkend heb ik dat ingebracht binnen de kerngroep en daar hebben we met zijn allen toen een plannetje bedacht om deze horecaondernemer te benaderen en te vragen zijn standpunt te herzien. Tevens zouden we dan alle horecaondernemingen van Dronten benaderen met dezelfde vraag. Gelijktijdig zouden we dan vragen of men bereid was een sticker te plakken bij de entree van de Stichting Hulphond Nederland of van de KNGF.

Dit met de regelgeving van Horeca-Nederland in de hand en die stelt zeer helder dat weigeren van hulphonden niet voor mag komen. En alleen daar waar sprake is van open keukens kan een beperking worden opgelegd.

We hebben ook een partner gezocht bij het FNV-Lokaal en die schaarde zich onomwonden achter onze opvatting dat dit aangepakt diende te worden.

Terwijl we de actie volop aan het voorbereiden waren bereikte ons het bericht dat de betreffende ondernemer, waarschijnlijk door iemand getipt dat er wat aan zat te komen, was bijgedraaid en nu wel hulphonden toestond. Daar waren we heel blij mee, maar we besloten toch om de actie door te laten gaan omdat er misschien meer ‘weigeraars’ zouden  kunnen zijn. Daarnaast is het natuurlijk hartverwarmend als je gehandicapt bent, te lezen bij de horeca waar je naar binnen wilt, dat je hulphond ook welkom is. Dus onze actie in Dronten is vooral ter ondersteuning van deze groep mensen met hulphonden. Dit hele verhaal geldt uiteraard ook voor blindengeleidehonden en baasjes, alleen zullen die de sticker niet kunnen waarnemen. Maar die zullen dit ongetwijfeld te horen krijgen van andere horecabezoekers.

Inmiddels is deze actie met succes afgerond en zijn alle Drontense horeca bedrijven en winkels ‘hulphonden-toegankelijk’. Ook al is dit omwille van het geen-stickers-op-de-ramen beleid van sommige ondernemers niet altijd zichtbaar.

De Wet gelijke behandeling op grond van handicap of chronische ziekte (WGBH/CZ) is een Nederlandse wet die op 1 december 2003 in werking is getreden. Volgens de WGBH/CZ is discriminatie wegens handicap of chronische ziekte verboden bij het aanbieden van werk, huisvesting, goederen en diensten.

Doel van de wet is discriminatie van mensen met een handicap of chronische ziekte tegen te gaan. In aanvang was de wet alleen van toepassing op arbeid maar sinds de invoering in 2003 is de reikwijdte van de wet uitgebreid, sinds 2008 is onderscheid bij het aanbieden van huisvesting ook niet meer toelaatbaar. Iedereen die zich gediscrimineerd voelt vanwege zijn handicap of chronische ziekte kan zijn zaak voorleggen aan het College voor de Rechten van de Mens (CRM). Dit college onderzoekt de klacht en doet vervolgens uitspraak, deze uitspraak is een advies en is daarmee niet bindend. Houdt de aanbieder van werk, huisvesting, goederen of diensten zich niet aan het advies van het CRM dan kan de benadeelde naar de rechter stappen, een rechter kan wel een bindende uitspraak doen, de rechter hecht grote waarde aan een uitspraak van het CRM en zal deze meestal volgen. Voor het CRM kan iedereen zelf procederen, een advocaat in de arm nemen is niet verplicht.